Sögufölsun

Saga Hitlers er ekki sú sem að okkur er haldið.  Goðsögnin um dauða hans, brúðkaup hans og Evu, blásýra og byssukúla reyndist vera... goðsögn, sögufölsun sem ódýrt er útskýrð með því að 'allir vildu loka þessum kafla' svo þeir gætu drifið sig í næsta stríð, kaldastríð sem ég veit ekki hvernig þeir áttu að vera búnir að senda það memó út til sovét, breta og bandamanna, þessa síðustu daga seinni heimstyrjaldar, svo allir vissu að þeir ættu að kokka upp einhverjar draugasögur.

En hvernig er það, gerum við aldrei sömu mistökin aftur?  Lærum við af sögunni, þannig að önnur sögufölsun sé óhugsnadi?  Eða er kannski allt vaðandi í vitlausum upplýsingum í útvarpi, sjónvarpi, blöðum, menntastofnunum og öðrum stofnunum okkar?

Ég mæli eindregið með fyrirlestrum Webster Tarpley sem standa yfir í Reykjavíkurakademíu (JL húsi) í þessari viku.  Einn búinn, tveir eftir.  Þriðjudagur: Orsakir heimskreppunar.  Miðvikudagur: Skuggahliðar Óbamastjórnarinnar.

Það er róttækt að segja söguna eins og hún er sönn, og Tarpley er rótækur.

Höfuðkúpa Hitlers sögð tilheyra konu